Podniesienie dna zatoki szczękowej (sinus lift)
Podniesienie dna zatoki szczękowej jest ogromnym osiągnięciem współczesnej chirurgii stomatologicznej. Umożliwia zastosowanie implantów u osób, u których wcześniej nie było to możliwe. Gdy dochodzi do utraty zębów w bocznym odcinku szczęki, kość ulega resorbcji, co skutkuje brakiem odpowiedniej ilości lub jakości kości do wprowadzenia implantów. Wtedy trzeba wykonać zabieg odbudowy kości Poznań.
Rozwiązaniem w takiej sytuacji jest wykonanie zabiegu przedimplantacyjnego, polegającego ma podniesieniu dna zatoki szczękowej – sinus lift. Bez uzupełnienia tkanki kostnej niemożliwe jest przeprowadzenie zabiegu implantacji w ramach usług implanty Poznań. Przeczytaj niniejszy artykuł, aby dowiedzieć się więcej.
Przeczytaj również: Rozwiązania protetyczne na implantach
Umów się na wizytę do naszej kliniki, abyśmy mogli przedstawić Ci oferowane przez nas usługi.
MENU:
- Zatoki szczękowe, czyli co?
- Podniesienie dna zatoki szczękowej – wyjaśnienia
- Zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej – dwie metody
- Możliwe powikłania
Zatoki szczękowe, czyli co?
Zatoki szczękowe to symetrycznie położone, pneumatyczne jamy w czaszce, z grupy tzw. zatok obocznych nosa. Posiadają one połączenie z przewodami nosowymi. Dna zatok szczękowych są umieszczone po obu stronach, nad wierzchołkami korzeni zębów górnych. Sięgają zazwyczaj od czwórki do siódemki. Zarówno wielkość, jak również topografia zatoki szczękowej to cechy osobnicze. Najkorzystniej jest, jeśli dno zatoki szczękowej jest oddzielone od wierzchołków korzeni warstwą tkanki kostnej o grubości od kilku do kilkunastu milimetrów. Bywa jednak często tak, iż wierzchołki korzeni zębów, szczególnie górnej szóstki, umieszczone są już w obrębie samej zatoki. Przykrywa je tylko cienka blaszka kostna lub tylko śluzówka wyściełająca zatokę. Jest to co prawda mało korzystne, lecz także prawidłowe, dosyć często występujące zjawisko.
Podniesienie dna zatoki szczękowej – wyjaśnienia
Zanik kości jest częstym następstwem utraty zębów. W przypadku, gdy ząb utracony znajdował się w bocznych odcinkach kości szczęki, utrata ta może w krótkim czasie uniemożliwić zastosowanie odbudowy implantoprotetycznej. Jest to spowodowane zbyt małą grubością kości między jamą ustną a zatoką szczękową. W wyniku czego zabieg wkręcenia implantów jest niemożliwy. W takich przypadkach można wykonać podniesienie dna zatoki, by umożliwić stałą odbudowę brakujących zębów. Podniesienie dna zatoki jest zabiegiem wykonywanym w znieczuleniu miejscowym. Polega na chirurgicznym otworzeniu zatoki szczękowej, uniesieniu błony na kościach zatoki oraz częściowym wypełnieniu jej materiałem kościozastępczym[1]. Proces ten zazwyczaj poprzedza wykonanie badania radiologicznego. Dzięki temu można dokonać oceny stanu wyrostka zębodołowego szczęki – ocenić jego wysokość i szerokość, jak również stan sąsiadujących zębów. W przypadku dojrzenia w zatoce stanów chorobowych, przed zabiegiem pacjent musi poddać się leczeniu laryngologicznemu.
Zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej – dwie metody
Podnoszenie dna zatoki szczękowej polega na wykształceniu nowej tkanki kostnej w dnie zatoki szczękowej. W tym zabiegu korzysta się z mechanizmu sterowanej regeneracji tkanki kostnej. W obszar wymagający rekonstrukcji, lekarz wstawia materiał kościozastępczy albo własną kość pacjenta, uzyskaną w tzw. przeszczepie autogennym.
Obecnie stosowane są dwie metody podnoszenia dna zatoki szczękowej[2]. Otwarta, polegająca na operacyjnym wejściu do zatoki z bocznego otworu i umieszczeniu na jej dnie materiału kościozastępczego lub tkanki kostnej własnej. Metoda ta pozwala na większą odbudowę utraconej kości. Ponadto umożliwia kontrolę podczas zabiegu. Znaczne podniesienie dna zatoki przeprowadza się na kilka miesięcy przed wszczepieniem implantów. W tym czasie tworzy się wartościowa kość (działa mechanizm taki sam, jak przy zrastaniu kości np. po złamaniach).
Drugą dostępną opcją przeprowadzenia zabiegu podniesienia dna zatoki szczękowej jest metoda zamknięta. Metoda zamknięta stosowana jest wtedy, gdy dno zatoki należy podnieść w nieznacznym stopniu. Nie otwiera się zatoki, wykorzystuje jedynie otwory wywiercone pod implanty. Przez nie wprowadzany jest materiał. Zaletą tej metody jest mniejsza inwazyjność i możliwość wprowadzenia implantu w trakcie zabiegu.
Możliwe powikłania
- opuchnięcie policzka
- siniak na twarzy
- efekt okularowy – efekt podobny do podbitego oka
- podkrwawianie z nosa
- rozerwanie błony śluzowej zatoki rozsypanie się materiału
- przetłoczenie materiału z zatoki do jamy ustnej pojawia się, gdy pacjent nie stosuje się do zaleceń
- zropienie zatoki występuje niezmiernie rzadko
Warte uwagi: Implanty stomatologiczne i ich rodzaje
Umów się na wizytę do naszej kliniki, abyśmy mogli przedstawić Ci oferowane przez nas usługi.
Jeśli interesuje Cię tematyka implantów dentystycznych zobacz na SŁOWNIK.
[1] Dental implants the art and the science, pod red. Charles A. Babbush, Jack A. Hahn, Jack T. Krauser, Joel L. Rosenlicht, 2011, page 216-217
[2] Dental implants the art and the science, pod red. Charles A. Babbush, Jack A. Hahn, Jack T. Krauser, Joel L. Rosenlicht, 2011, page. 217
Zobacz również
Przeciwwskazania przy zakładaniu implantów
Stabilizacja – systemy mocowania protez całkowitych
