Znieczulenia w stomatologii

Ból dla wielu Pacjentów jest główną barierą psychologiczną w leczeniu stomatologicznym. Na szczęście we współczesnej dentystyce wiele się zmieniło w ciągu ostatnich lat. Obecnie jesteśmy w stanie prowadzić bardzo skomplikowane procedury, w 100% wyłączając ból.  Nowoczesna stomatologia oferuje dziś różnorodne rodzaje znieczulenia, które redukują ból oraz pomagają komfortowo przejść przez leczenie. O jego doborze decyduje lekarz i pacjent. Sprawdź, czy znasz wszystkie rodzaje znieczuleń i dowiedz się, jakie każde z nich ma zalety. Przeczytaj niniejszy artykuł, aby dowiedzieć się więcej.

W Implanty Zębów Poznań wykwalifikowani specjaliści wykorzystują wszystkie rodzaje znieczuleń, dzięki czemu zabiegi są bezbolesne.

Pierwsze użycie znieczulenia

Znieczulenie to inaczej znoszenie odczuwania bólu. Pierwsze znieczulenie na świecie – stomatologiczne – wykonał w 1944 roku w Bostonie (w Massachusetts General Hospital) dentysta Horacy Wells. Wykorzystał on do znieczulenia podtlenek azotu – czyli gaz rozweselający. Niestety, jego pierwsza publiczna prezentacja zakończyła się niepowodzeniem. Powodem był niewłaściwy dobór pacjenta. Był to dobrze zbudowany, postawny mężczyzna, który ze względu na częste stosowanie używek, był odporny na znieczulenie. Stało się tak dlatego, że pacjent był dobrze zbudowanym mężczyzną, który nie stronił od używek. Po nieudanej prezentacji, dokonanej przed dużym gronem bostońskich lekarzy, Dr Wells kilka lat później popełnił samobójstwo. Pomimo tragicznego końca tej pierwszej prezentacji to właśnie Wellsa, a potem jego ucznia, Mortona, uznano za ojców znieczulenia.

Znieczulenie – rodzaje

W dzisiejszej stomatologii zastosowanie mają trzy typy znieczulenia:

• znieczulenie ogólne, podczas którego pacjent śpi; jest prowadzone przez lekarza anestezjologa,
• sedacja dożylna – w tym przypadku podawane są leki przeciwbólowe oraz wyciszająco-uspokajające, następuje tzw. proces niepamięci wstecznej, czyli pacjent nie pamięta przeprowadzonego zabiegu, jednak podczas samej procedury reaguje na polecenia i oddycha samodzielnie; prowadzone jest przez lekarza anestezjologa,
• znieczulenie miejscowe – najczęściej wykonywane, w postaci iniekcji, nie wymaga obecności lekarza anestezjologa, w jego wyniku miejscowo eliminuje się dolegliwości bólowe, a pacjent zachowuje pełną świadomość i nie są zaburzone jego zdolności psychomotoryczne.

Znieczulenie miejscowe – nasiękowe, powierzchniowe i przewodowe

Miejscowe znieczulenie powierzchniowe jest jednym z najczęściej stosowanych. Nie powoduje żadnego dyskomfortu podczas samej aplikacji. Może być użyte jako jedyna forma znieczulenia albo jako pierwszy krok przed podaniem środka w zastrzyku. Polega na rozprowadzeniu w okolicy leczonego zęba żelu lub aerozolu znieczulającego. Metoda jest bezbolesna. Działa na okoliczny nerw i blokuje go, tak że pacjent nie odczuwa bólu, tylko lekki odrętwienie dziąsła. Niestety nie jest to mocne znieczulenie, więc nie nadaje się do bolesnych, skomplikowanych zabiegów dentystycznych czy implantologicznych.

Natomiast znieczulenie nasiękowe polega na wykonaniu zastrzyku, który aplikowany jest w dziąsło, w najbliższej okolicy konkretnego zęba. Cechą charakterystyczną tego rodzaju znieczulenia jest pozbawienie czucia komórek nerwowych. Pacjent traci czucie w okolicach dziąsła, języka i policzka, przy czym pozostaje w pełni świadomy. Zdecydowanie poprawia to komfort psychiczny pacjenta podczas zabiegu. Wykorzystuje się je bardzo często, lecząc próchnicę.

Znieczulenie przewodowe uznawane jest za jedno z najsilniejszych znieczuleń dentystycznych. Polega na aplikacji leku uśmierzającego ból w okolicy pnia nerwów. Dzięki temu nerw znajdujący się w miazdze ulega neutralizacji. Znika czucie w całej unerwionej przez dany nerw okolicy. Czas działania znieczulenia jest różny – zazwyczaj nie dłuższy niż cztery godziny. Stosuje się je przede wszystkim podczas wykonywania dłuższych zabiegów oraz leczenia czy usuwania zębów trzonowych.

Jak działa znieczulenie dowięzadłowe i śródwięzadłowe?

Pojedyncze zęby możemy również znieczulać dowięzadłowo lub śródwięzadłowo, podając środek znieczulający do okostnej wokół zęba. Może być stosowane praktycznie podczas każdego zabiegu. Polega na podaniu środka znieczulającego przy pomocy igły iniekcyjnej bezpośrednio do szpary ozębnowej zęba.  Stosuje się wtedy małą ilość środka oraz specjalne strzykawki i ultra cienkie igły.

Przeciwwskazania do znieczulenia

Nie można zastosować znieczulenia, jeśli pacjent jest uczulony na środek znieczulający, ponieważ może to prowadzić nawet do jego śmierci. W czasie wizyty u stomatologa poinformuj go o lekach i substancjach, na które masz uczulenie. Przekaż lekarzowi prowadzącemu, jakie masz schorzenia i czy przyjmujesz lekarstwa – to pozwoli mu w bezpieczny sposób dostosować środki znieczulające. Liczne są natomiast przeciwwskazania do stosowania środków znieczulających ze środkiem zwężającym naczynia krwionośne (np. z adrenaliną, noradrenaliną, epinefryną). Należą do nich: astma oskrzelowa, nadczynność tarczycy, miażdżyca, cukrzyca, wady i choroby serca, zaburzenia czynności nerek, jaskra, niewydolność krążeniowa, nerwica, padaczka, nadciśnienie tętnicze.

Ponadto, poważny problem dotyczy przypadków wcześniej niewykrytej alergii. Można się przed tym zabezpieczyć w prosty sposób: osoby na cokolwiek uczulone powinny zrobić przed wizytą u stomatologa test alergiczny na środek znieczulenia miejscowego.

 Umów się na wizytę do kliniki dentystycznej, abyśmy mogli przedstawić Ci oferowane usługi.