Określanie stabilności

Określanie stabilności implantu jest istotne zarówno bezpośrednio po wykonaniu zabiegu jak i podczas procesu osseointegracji. Jak już wcześniej pisaliśmy w informacji o osseointegracji stabilność wtórna (wynikająca z osseointegracji) powoli zastępuje stabilność pierwotną wynikającą z umiejscowienia i makrostruktury implantu. Brånemark określił osseointegrację jako bezpośrednia interakcja kości z implantem widoczna pod mikroskopem. Co więcej wliczamy do niej też kształt implantu połączony z pierwotną stabilnością. Jednak to stabilność wtórna wynikająca z procesu osseointegracji stanowi o tym jak silne będzie połączenie implantu z kością i jego stabilność całkowita. Wszelkie mikro ruchy podczas procesu integracji implantu mogą zaszkodzić procesowi osseointegracji i zmniejszyć poziom stabilności wtórej.

W celu mierzenia stabilności implantu stosuje się szereg praktyk i badań mających na celu określenie jej poziomu. Dwie techniki wykorzystuje się do badania stabilności pierwotnej (wynikającej z umiejscowienia i struktury).

Określanie stabilności – Moc rotacyjna

Pierwsza z nich to określenie mocy rotacyjnej – w i newton centymetrze – potrzebnej do wwiercenia mocowania implantu. Następnie można ją wykorzystać do wstępnego oszacowania stabilności mocowania na poziomie jego makrostruktury. Jakkolwiek przydatne przy wstępnym szacunku jest w znacznej mierze uzależniona od rodzaju implantu, jego mocowania, umiejscowienie i materiału z jakiego element jest wykonany.

RFA – Resonance Frequency Analysis

Druga z nich to RFA – Resonance Frequency Analysis. Po polsku określa się to analiza częstotliwości rezonansu. Wprowadzona w 1990 roku pozwala na określenie spójności pomiędzy mocowaniem a kością. Wprowadza ona nacisk który imituje kliniczne wykorzystanie implantu.

ISQ – Implant Stability Quotient

ISQ to współczynnik stabilności implantu mierzony od 0-100. Pozwala on na określenie w jakim stopniu implant uomocowaneo stabilnie w strukturze kostnej. Współczynnik można określić przy pomocy badania RFA lub innym urządzeniem. Innym rodzajem urządzenia jest na przykład Osstell. Ostell działa na zasadzie RFA pobierając dane z rezonansu częstotliwości.

Określanie stabilności – Inne metody

Inne metody określenia poziomu integracji były proponowane na przestrzeni lat. Pierwsza z nich to badanie perkusyjne. Jest to zestaw delikatnych uderzeń w mocowanie lub implant mających na celu określenie ISQ, czyli współczynnik stabilności. Druga z nich to odwrotna siła rotacyjna. Jest ona ruchem odwrotnym do ruchu za pomocą którego wprowadzono mocowanie. W wyniku czego bada ona stabilność implantu pod względem tego jaka siła jest potencjalnie potrzebna do jego “odkręcenia”. Obu metod nie wykorzystuje się powszechnie ze względu na niską dokładność badania. W wyniku tego stopniowo zaniechana ich stosowania i skoncentrowano się na Mocy Rotacyjnej i RFA.

Powrót do SŁOWNIK